Bakara Suresi Tefsiri 2. Bölüm – Nouman Ali Khan

Nouman Ali Khan’ın 2016 Ramazan ayında 30 gün boyunca yapmış olduğu Bakara Suresi tefsir serisi. 2. Ders

PDF İNDİR

ALTERNATİF İNDİRME LİNKİ

Bakara Suresi Tefsiri 2. Dersden bir bölüm:

Çocuklar çok bencil olabilir. Çocuklarımdan biri, Hüsna küçükken çikolataya bağımlıydı, bu genetik bir sorun. Hepimiz çikolataya bağımlıyız. Ben çikolata yerken bana bakıp “Baba, biraz alabilir miyim?” dedi. Ben de “Hayır, alamazsın,” dedim. “Baba, birazcık.” “Hayır, alamazsın.” “Çok az alabilir miyim?” “Tamam, tutabilirsin ama 10 saniyeden sonra bana geri vereceksin.” Ona 10 saniye verdim ve yiyebileceği kadar hızlı yiyordu. Ağzından büyük lokmalar halinde. 10 saniye geçti ve bitmemişti ve ben de “Geri alabilir miyim?” demiştim. O ne dedi peki? “Benim!” ve kaçtı gitti!

Çocuklarınız başkasının evine gittiğinde, çocuklar inanılmaz, asla kendi oyuncaklarıyla oynamazlar. Asla. Kendi oyuncaklarıyla oynadıkları tek zaman başkasının çocuğu yanlarında olduğundadır. “Şu oyuncak çok güzel, benim,” derler. Diğer çocuk gider gitmez fırlatıp atarlar. Diğer çocuğu kötü hissettirmek mi istedin? Çocuk da yalvarıyordu “Ben de oynayabilir miyim?” diye. Sonunda eline Avenger’i ya da her ne ise verdi, çocuk iki saniye oynadı ki gitme vakti geldi. Oyuncağı ödünç alan çocuk sizce kolayca bırakır mı? “Bende kalabilir mi? Annem kalabilir dedi.” Çocukluktan itibaren insan doğası böyledir. Bize ait olmayan şeyler bize verildiğinde, onların bize ait olmadığını kolayca unutuyoruz. Bize verildiği kısmı unuttuğumuzu varsayıp hayal kuruyoruz, bize ait olduğunu hayal ediyoruz. Başka birine ait olmadığını hayal ediyoruz. Ve onu elimizde tutmak istiyoruz. Biri istediğinde de “Benim, benim!” diyoruz. Allah ne diyor peki? “وَ يُنفِقُونَ” diyebilirdi. “Harcarlar.” Ama “وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ” diyor. “Bizim rızıklandırdığımızdan harcarlar.”

Size veren biziz, size ait olduğunu unutun! Giydiğim kıyafetler bana ait değil! Bankamdaki para benim değil! Sürdüğüm araba benim değil! Durmadan “benim t-shirtüm, benim arabam, benim cüzdanım, benim banka hesabım, benim evim” diyorum. O kadar “benim” kullanıyorum ki aslında Allah ’ın sahip olduğunu unutuyorum. O kadar ki vücudum, gözlerim, kulaklarım, burnum “إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ” Biz kendimiz Allah ’a aitiz! Allah ’a döndürüleceğiz, varlıktan bahsetmek de ne demek? Bizim mülkümüz sadece Allah’ın mülkünden bir parça. Yani Allah ’tan geldiğini kolayca unutuyoruz bu yüzden burada özel bir ihtisas var. Özel bir tevkid var burada.