“Kavuşur muyuz acaba
Yoksa serap ülkesinde mi olur buluşmak?”
diye sormuş Emine Kutub, eşi Kemaleddin es-Senaniri’nin ardından ona yazdığı şiirinde.
Emine Kutub 1927’de Said şehrinin Esud ilçesin’nin Muşa köyünde dünyaya geldi.
Mütedeyyin ve vasat bir ailenin çocuğudur. Beş kardeştirler. Nefise, Seyyid, Muhammed, Emine ve Hamide .
Babasının vefatından sonra ailecek yerleşmek üzere Kahire’ye göç ettiler.
Emine Kutup edip ve şair idi. İki dev edebiyatçının kardeşi idi. Muhammed Kutup ve Seyyid Kutup.
Muhammed Kemaliddin es-Seneniri ise 1918’de doğdu. Senaniri bir İslam davetçisiydi. Hakkında verilen idam hükmü sonradan 25 yıl hapse çevrilmişti. 5 yılın sonunda hastalanıp hastaneye gönderildiğinde Seyyid Kutub’la tanıştı. Aralarında gelişen dostluktan sonra ondan kardeşi Emine’yi istedi. Emine’nin olumlu cevabı sonrası zindanda nikahları kıyıldı. Hapis ziyaretlerinde geçen uzun yılların ardından eşinin, evliliği sürdürüp sürdürmeme hususunda kararı ona bırakmasına rağmen Emine Kutub eşini beklemeyi seçti.
Kemaleddin Senaniri hapishanedeyken Emine Kutub’a şu mektubu gönderir:
“Gerçekten çok uzun zaman geçti…
Ve ben senin bu şekilde sıkıntıya girmenden dolayı üzülüyorum. Bir araya geldiğimiz ilk günlerde sana; yarın bu sıkıntıdan kurtulabileceğimi veya kalan 20 seneyi geçirebileceğimi veya ecelimin sonlanabileceğini söylemiştim. Ve ben mutluluk yolunda sana bir engel olmaya razı olamam.
Ve şu andan itibaren geleceğin hakkında uygun gördüğün bir kararı almakta tamamen hürsün. Bana neye karar verdiğini yaz.
Allah seni hayırlı olana muvaffak kılsın.”
Emine Kutub ise şöyle cevap verir:
”Şüphesiz sarsılmaz bir akide ve inanç ile ve hiçbir tereddüd ve pişmanlık duymakızın; umutla beklediğim emeli, cihad ve Cennet yolunu, kararlılığı ve fedakarlığı, sözleşmiş olduğumuz şeyde ısrarla direnmeyi tercih ediyorum…”
17 yıl sonra Senaniri serbest bırakıldı. 7 yıl kadar birlikte yaşadıktan sonra Afganistan cihadı başladı. Senaniri cihada katılan öncülerdendi. 1981 yılında Afganistan dönüşü tekrar tutuklandı. 60 yaşını geçmişti. Zindanda işkence altında şehid oldu.
Emine Kutub bu kasideyi şehadetinin ardından, ona yazdı…
“Tüm arzulardan vazgeçerek, dikenli bir yolda yürüdük beraber
Özlemi derinlerimize gömüp, rızayla ecir bekleyerek ilerledik
Beraber yürümeye söz verdik ama sen çağrıya karşılık verip önden gittin”
‘Şehitliğin ve zindanların kadın şairi’ diye bilinen Emine Kutub, 2007’de öte dünyada kendisini bekleyen sevdiklerine kavuştu.
Emine Kutup’un Hayatı
https://www.youtube.com/watch?v=jIxeYhHdmz8
Acaba kavuşur muyuz
Yoksa serap ülkesinde mi olur buluşmak?
Sonra gider, kaybolur gölgesi
Ve azaba dönüştürür anıları..
Böyle soruyor kalbim, yokluğundan sonra uzayınca günler..
Rüyamda gülümseyen hayalin görününce
Sanki cevabı duyar gibi oluyorum:
Viran ülkeye hayır dönsün diye,
Bu zor yolda beraber yürümedik mi?
Tüm arzulardan vazgeçerek
Bu dikenli yolda ilerledik
Özlemi derinlerimize gömdük
Rıza ve adanmışlıkla yürüdük
Beraber gitmeye sözleştik
Acele ettin icabette
Seni çağırınca nimeti bol olan Rabb
Cennetlerine ve ferahlık yaşamına
Ve Allah’ın askerleriyle daimi nimette buluşmaya
Helal olsun o dostlara ki;
Ruhlarını sunup, feda ettiler ömürlerini
Hiç şüphe duymadan icabet ederek..
Döndür kalbini gafletinden
Sonsuz kavuşma o ferahlık yurdunda..
Ey giden yolcu; özür dilerim şikayetlerimden
Rüyamdaki hayaline bu sitem iniltileri
Bırakıp gittin kalbimi ağırca kanarken
Geceleri kilitli derinlerde kaybolurken
Yalnız ve şaşkın ilerleyerek katederken uzayan yolu keder içinde
Gece engin bir ıssızlık, azap dalgalarının buluştuğu
Nerdeyse hiç aydınlık kalmadı gecelerimde
Görünmez oldu tüm yanan ışıklar..
Herşeye rağmen yürüyeceğim ben
Hep beni gördüğün gibi zorluklar karşısında
Başım dik hep ilerleyeceğim
Söylem ve karşılık vermede zayıflığa razı olmadan…
Sonra güzel kokulu kanlar kaplayacak beni
Her yanı aydınlatacak gidiş için.
EMİNE KUTUB
